Μητροπολίτης Σύρου κ.κ. Δωρόθεος Β’: Η εγκύκλιος για το Πάσχα

Με τη Χάρη και το Έλεος του Θεού
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Μυκόνου, Κύθνου, Σερίφου, Σίφνου, Κιμώλου, Φολεγάνδρου, Δήλου & Σικίνου
Προς
τους ευσεβείς Χριστιανούς των ευλογημένων νησιών της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως και τους αγαπητούς μας επισκέπτες τους

Ερμούπολη, Πάσχα 2023

Ευλογημένοι μου Χριστιανοί, κάτοικοι των θαλασσφίλητων νησιών μας,
αγαπητοί μου επισκέπτες, όσοι τα επιλέξατε, για να εορτάσετε μαζί μας τις Άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα, των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας!

«Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη, και τα καταχθόνια• εορταζέτω γούν πάσα κτίσις, την Έγερσιν Χριστού, εν η εστερέωται»

Με τον αναστάσιμο αυτό στίχο, ο πλήρης Πνεύματος Αγίου χρισθείς υμνογράφος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, λαμβάνει τη θέση του θεόπτου Μωσέως, γράφοντας το βιβλίο της Νέας πλέον Γενέσεως.
Και τούτο, διότι την πρώτη ημέρα της δημιουργίας, ο Θεός δημιουργεί τρία στοιχεία: Ουρανό – Γη – Φως.
Και τώρα, την λαμπροφόρο «Καινούρια» αυτή ημέρα της Αναδημιουργίας, ο ιερός υμνογάφος, τοποθετεί ως πρωταγωνιστές αυτά τα ίδια στοιχεία.
Η ημέρα αυτή της Αναστάσεως είναι η «ογδόη» Νέα ημέρα.
Τα επεισοδιακά γεγονότα της Παρασκευής τελειώνουν το δειλινό, όταν ένας δίκαιος άνθρωπος, πλούσιος από την Αριμαθαία, και μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, ο Ιωσήφ, ζητά ικετευτικώς το σώμα του Εσταυρωμένου Διδασκάλου.
Το ενταφιάζει και το εναποθέτει με τιμές στο «λελαξευμένον επί την πέτρα» ιδιωτικό του μνημείο.
Και εκεί που φαινόταν πως το υπερφυσικό σκοτάδι, που κάλυψε τη γη, θα κρατούσε για πάντα, το χάραμα της Κυριακής φωτίζεται με ένα υπερκόσμιο και ανέσπερο Φως.
Και είναι εκεί, στον Τάφο του Ιωσήφ, όπου ο φιλοξενούμενος νεκρός Θεός συνάπτει τη Καινή Του Διαθήκη.
Μια Διαθήκη γεμάτη Φως.

Και οι «Κληρονόμοι», όλων των αιώνων οι πιστοί, όλοι εμείς, κατά τον Ουρανοβάμονα Παύλο, θα πρέπει πλέον να πορευονται και να πορευόμεθα στον σκοτεινό τούτο κόσμο, «ως τέκνα φωτός».
Η Ανάσταση του Χριστού εδώρισε στο ανθρώπινο γένος την ανάσταση των σωμάτων, την οποία θα λάβουν όλοι οι άνθρωποι κατά την Τελική Κρίση, χωρίς να χρειαστεί να κοπιάσουν ή να προσπαθήσουν για να την αποκτήσουν.
Το πιο ουσιαστικό όμως δώρο του Αναστημένου Χριστού, αυτό που οδηγεί στην ανάσταση των ψυχών και την κατάκτηση της Αιώνιας Ζωής, είναι αυτό το Φως της Αναστάσεως.
Το Φως αυτό, δεν είναι ένα εξωτερικό σημείο, αλλά μια εσωτερική βιωματική κατάσταση της ψυχής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα του φωτισμού πλέον, αλλά η άρνησή του να το δεχτεί, κρατά τον εσωτερικό του κόσμο σκοτεινό.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Εκκλησία, την ημέρα της Μεγάλης Τετάρτης, μνημονεύει δύο γεγονότα και δύο πρόσωπα, τα οποία συνδυάζει με τον όρο «νυξ», ταυτόσημο του σκότους:
Την μετάνοια της αμαρτωλής γυναικός και την επιλογή του, εκ των δώδεκα μαθητών, Ιούδα, να παραδώσει έναντι αμοιβής τον Διδάσκαλό του.
Στον εξαίσιο ύμνο που συνέγραψε η Οσία Κασσιανή προς έπαινο της μετάνοιας της γυναικός, γράφει «ότι νυξ μοί υπάρχει».
Μια σκοτισμένη ψυχή, βυθισμένη στην ασέληνη νύχτα της αμαρτίας, που μεταστρέφεται στο φως, από το οποίο κατάλαβε ότι απείχε.
Αντιστοίχως κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, ο Ευαγγελιστής Ιωάννης περιγράφει την αναχώρηση του Ιούδα, με την επισήμανση «ήταν νύκτα»!
Εδώ ο ιερός συγγραφέας δεν αναφέρεται μόνο στο εξωτερικό σημείο της νύκτας, αλλά περιγράφει και την εσωτερική πνευματική κατάσταση του Ιούδα: Ένα απέραντο εσωτερικό σκοτάδι που τελικώς τον οδήγησε στην απώλεια.
Ο μεγάλος επιστήμονας Άλμπερτ Αινστάιν γράφει : «το σκοτάδι είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως. Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα, και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι. Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο».
Αυτή η μεγάλη αλήθεια που μας προσφέρει η φυσική επιστήμη, αποτελεί και την πεμπτουσία της πνευματικής ζωής, που χαρίζει στον κάθε άνθρωπο η Ανάσταση του Χριστού.
Το Φως της Αναστάσεως υπάρχει και δίδεται πλέον όχι όπως την πρώτη Ημέρα της δημιουργίας, αλλά ουσιαστικά για την ανακαίνιση του ανθρώπου, αυτή τη Νέα Ημέρα της Αναδημιουργίας.
Ο Θεός δε δημιούργησε σκοτάδι. Χαρίζει μόνο Αναστάσιμο Φως.
Ο άνθρωπος, με κλειστή τη πόρτα του στον Χριστό, σκοτίζει τον εσωτερικό του κόσμο.
Και αυτός ο σκοτεινός κόσμος και αυτή η σκοτισμένη πραγματικότητα μαρτυρούν ένα και μόνο πράγμα: Την απουσία του Αναστημένου Χριστού.
Και ο Αναστημένος Χριστός ήδη μας έχει προσκαλέσει προς το Φως. Εμείς άραγε τι θα επιλέξουμε;
Ο Κύριος και φέτος μας προσκαλεί:
«Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φώτός, και δοξάσατε Χρίστόν, τον αναστάντα εκ νεκρών»