Τοποθετήθηκε το μνημείο του σμυριδεργάτη στη Μουτσούνα Νάξου, υπενθυμίζοντας την ιστορία του σμυριγλιού και των σμυριδεργατών της Νάξου.
Ο δήμαρχος ανέβασε μια φωτογραφία στο facebook σημειώνοντας:«Καλορίζικος ο Μουτσουνιώτης «ΣΜΥΡΙΔΕΡΓΑΤΗΣ». Με τον φίλο και τον δημιουργό Γιώργο Μέγκουλα».
Η Ιστορία
Η κυκλαδίτικη Νάξος είναι κυρίως γνωστή για τις παραλίες της, την Πορτάρα και τους Αρχαίους Κούρους, που κάθε χρόνο προσελκύουν χιλιάδες τουριστών. Στην ορεινή ενδοχώρα, οι άνθρωποι επιβιώνουν μαζεύοντας πέτρες. Τα χωράφια είναι άγονα, το βουνό όμως κρύβει έναν θησαυρό: την σμύριδα, πέτρα που λειαίνει γυαλί και μέταλλο. Στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έξι κοινότητες απόκτησαν το προνόμιο εξόρυξής της. Το κράτος παραλαμβάνει την «σοδειά» και παρέχει στους εργάτες τα ένσημα του ΙΚΑ. Για να ζούν, κάνουν άλλες δουλειές. Πολλοί νέοι φεύγουν. «Χωρίς τη σμύριδα τα χωριά μας θα ερήμωναν», λεεί ο Γιαννούλης, ένας τριαντάχρονος νέος σμυριδεργάτης που παλεύει να τα βγάλει πέρα στην ορεινή Κόρωνο. Για τους κατοίκους των έξι χωριών, το «σμυρίγλι» είναι ένα βοήθημα και ένας τρόπος ζωής. Η δουλειά στα ορυχεία είναι σκληρή, γίνεται με πρωτόγονα μέσα. Το ερώτημα, του τι θα μπορούσε να γίνει σήμερα και κατά πόσο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτό το σπάνιο ορυκτό, η σμύριδα, μένει μετέωρο.
Από την επένδυση έμειναν μόνο σκουριασμένες εγκαταστάσεις, διάσπαρτες στα βουνά. Σήμερα το προνόμιο των χωριανών κινδυνεύει. Το κράτος της κρίσης δεν θέλει να διατηρήσει την εξόρυξη. 400 άνδρες περίπου έχουν ακόμη το δικαίωμα εργασίας. Και ανησυχούν. Υπάρχει μέλλον για την σμύριδα; Μήπως πρέπει να πάρουν οι ίδιοι την τύχη της στα χέρια τους; Η ιστορία που παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ για τη Νάξο, είναι ένας καθρέφτης όπου αντανακλάται η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα…
lifo.gr