Η Λαμπρή φωτίζει τον δρόμο της ελπίδας στα Κυκλαδονήσια

Δεν κοιτάμε πίσω, τώρα! Το Πάσχα πλησιάζει! Ο φετινός εορτασμός του Πάσχα, ευχή όλων είναι να αποτελέσει την αρχή ενός νέου ξεκινήματος που θα φέρει τα νησιά του Νομού Κυκλάδων στο προσκήνιο! Ο εορτασμός του εφετινού Πάσχα, μπορεί και πρέπει να γίνει η αφετηρία μιας ελπιδοφόρας πορείας για τα νησιά μας μέσα στα επόμενα χρόνια…

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον!

Ετοιμάζονται τα φορέσουν τα λαμπριάτικά τους, τα νησιά των Κυκλάδων!..

Ο εορτασμός του εφετινού Πάσχα, μπορεί και πρέπει να γίνει η αφετηρία μιας ελπιδοφόρας πορείας για όλα τα νησιά μας μέσα στα επόμενα χρόνια. Είναι δε, υπό προϋποθέσεις, δυνατή η ανάπτυξη και αναβάθμιση των νησιών του νομού Κυκλάδων.

Με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον πρέπει να προχωρήσουμε! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει! Μονόδρομος, η αναβάθμιση των νησιών μας, είναι. Και πρέπει τον δρόμο αυτόν να τρέξουμε με επιτυχία μέσα στα επόμενα χρόνια! Ας αποτελέσει διέξοδο ο φετινός δρόμος που η λαμπρή φωτίζει!

Λεφτά, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν. Θέληση, υπάρχει; Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Εάν υπάρχει θέληση, όλα γίνονται!

Για τα νησιά μας το φετινό Πάσχα ευχή όλων είναι να αποτελέσει την διέξοδο από τα αδιέξοδα της παρακμής που απειλούν την χώρα μας!

Είναι απαράδεκτο/ανεπίτρεπτο οι τοπικές κοινότητες μετά από μία και πλέον «καποδιστριακή» δεκαετία και μία «καλλικράτεια» επταετία να ταλανίζονται από προβλήματα που παραπέμπουν σε κάποιες άλλες… ξεχασμένες δεκαετίες.

Η περίοδος που διανύουμε είναι κατά γενική ομολογία δύσκολη. Όμως τα νησιά μας, μπορούν!

Δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατες οι επιλογές των κατά τόπους δημοτικών αρχών. Και σε κάθε περίπτωση πρέπει να ταυτίζονται αυτές με τον δρόμο που τα ίδια τα νησιά μας μάς δείχνουν πως έχουμε χρέος να πάρουμε!

Θα είναι μεγαλύτερο το κρίμα, κύριοι αρμόδιοι, αν εξακολουθήσουμε να μένουμε με σταυρωμένα χέρια, «μοιραίοι και άβουλοι.

Γενναία επανεκκίνηση, χρειάζεται…

Τα χρόνια που έρχονται δεν χωρατεύουν. Οι κατά τόπους δημοτικές αρχές χρειάζεται να επιχειρήσουν να κάνουν μια γενναία επανεκκίνηση!

Οι κάτοικοι των νησιών μας θέλουν δημοτικές αρχές που πρωτίστως να μπορούν χωρίς χρονοτριβές να επιλύουν τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν είναι ανέφικτες οι ενδεικνυόμενες οι ομολογουμένως δύσκολες λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Κυκλαδονήσια…

Οι καμπάνες της Λαμπρής! / Μήνυμα αγάπης και ελπίδας!

Η  τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί το φορέα, μέσω του οποίου σχεδιάστηκε να πραγματοποιηθεί η συνταγματική επιταγή, για την διοικητική αποκέντρωση και την αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων, που συνθέτουν την καθημερινότητα του πολίτη- δημότη, χωρίς όμως επιτυχία μέχρι σήμερα.

Θα επαναλάβουμε και σήμερα, ότι: η τοπική ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή και η ευημερία των δημοτών είναι στόχοι τους οποίους πρέπει να επιδιώκουν οι εκάστοτε φερέλπιδες δημοτικοί μας άρχοντες σε επίπεδο νομού Κυκλάδων.

Για την πραγματοποίησή τους δε, απαιτούνται επίμονες καθημερινές προσπάθειες, με έργα και δράσεις που δίδουν νόημα στην υπαρξιακή προοπτική του τόπου και αποδεικνύονται στην πράξη με την αντιμετώπιση και επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητας του δημότη.

Την καθημερινότητα του δημότη συνθέτουν ένα σύνολο θεμάτων και προβλημάτων, οι ρίζες των οποίων βρίσκονται στην άστοχη διαχείριση.

Τα προβλήματα της  καθημερινότητας πρέπει να αντιμετωπίζονται με προληπτικούς κατά βάση και θεραπευτικούς κατ’ ανάγκην τρόπους.

Το μήνυμα της αγάπης και της ελπίδας, που ο εορτασμός του Πάσχα αναμένεται να σκορπίσει σε όλα τα μήκη και πλάτη της Οικουμένης, την καταταλαιπωρημένη χώρας μας την «ακουμπά» περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, φέτος! Τα Κυκλαδονήσια για μία ακόμη χρονιά θα ψηλά στις προτιμήσεις ημεδαπών και αλλοδαπών, μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώνουν όλα τα τελευταία νέα.

Οι καμπάνες της Λαμπρής, θα σημάνουν καλοκαίρι !

Η εαρινή περίοδος σε μερικές εβδομάδες από σήμερα θα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της… και θα φέρει το καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι που αναμένεται να είναι… από πολύ καλό έως πάρα πολύ καλό.

Μπορούμε! Το Πάσχα «δείχνει» τον δρόμο της ελπίδας!

Η οικονομία, φίλες και φίλοι αναγνώστες, είναι το βασικό συστατικό της επιβιώσεως του νησιωτικού χώρου. Είναι το σωσίβιο των νησιών μας!

Είναι απαραίτητες θεσμικές παρεμβάσεις που θα επιτρέπουν να προσαρμόσουμε τις αναπτυκτικές μας πολιτικές στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των νησιών μας.

Απαιτείται να υπάρξει προσπάθεια για βιώσιμη και ισόρροπη ανάπτυξη.

Κεντρικό στοιχείο της αναπτυκτικής στρατηγικής στον νησιωτικό χώρο, και ειδικά στα τουριστικά νησιά, είναι ο τουρισμός που αποτελεί τον βασικό κλάδο παραγωγής, ο οποίος όμως υπόκειται στον διεθνή ανταγωνισμό, άρα είναι απαραίτητη η στήριξή του με διαρθρωτικές παρεμβάσεις.

Απαιτείται να υπάρξει προσπάθεια για βιώσιμη και ισόρροπη ανάπτυξη.

Για τα νησιά μας σήμερα τίθεται το εξής ερώτημα: Αλήθεια, τα όρια ασφαλείας χρήσεως των φυσικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών πόρων, στοιχεία που προσδιορίζουν την αειφορία του τουριστικού τομέα σε τοπικό επίπεδο, ποιος τα καθορίζει και ποιος ελέγχει την υπέρβαση των ορίων αντοχής;

Αλήθεια, την ειδική στρατηγική που απαιτείται, ποιος την καθορίζει και ποιος προσδιορίζει τις όποιες δραστηριότητες, ώστε να πληρούν τις απαιτήσεις αειφορίας, ή τις νέες προκλήσεις και τα αιτήματα από τις μεταβαλλόμενες τάσεις της αγοράς και τις αντίστοιχες δραστηριότητες;

Σε ό,τι αφορά στο μοντέλο διοικήσεως το «καλλικράτειο», η πλειονότητα των αυτοδιοικητικών παραγόντων, στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου υποστηρίζει ότι:

-Η υιοθέτηση ενός πρότυπου αναπτυκτικού μοντέλου στον νησιωτικό χώρο πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένες χωρικές και τομεακές προτεραιότητες.

-Η έννοια της ολοκληρωμένης Περιφερειακής Αναπτύξεως στον νησιωτικό χώρο διαφοροποιείται σε σχέση με την Ηπειρωτική Ελλάδα και την Κρήτη λόγω των γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων κ.λπ.

-Το μοντέλο διοικήσεως στον νησιωτικό χώρο πρέπει να είναι διαφοροποιημένο, δηλαδή πρέπει να υπάρξει αποκέντρωση των υπηρεσιών της Περιφέρειας σε όσο το δυνατόν περισσότερα νησιά ή έστω σε αυτά που έχουν μια κρίσιμη πληθυσμιακή μάζα.

Τα πλεονεκτήματα των νησιών μας… / Η Νησιωτικότητα… / Να συμπράξουμε!..

Θα πρέπει, φίλες και φίλοι αναγνώστες, να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα όλων των νησιών της Περιφέρειας Ν. Αιγαίου. Θα πρέπει επίσης παράλληλα να λάβουμε υπ’ όψιν μας την ανάγκη αντιμετωπίσεως των μειονεκτημάτων της ημετέρας Περιφέρειας, όπως η Νησιωτικότητα, που επηρεάζει άμεσα και μόνιμα κάποιες από τις πλέον κρίσιμες παραμέτρους της ελκυστικότητας των νησιών: την προσβασιμότητα, την έλλειψη παροχής Υπηρεσιών Δημοσίου Συμφέροντος, την παροχή ιδιωτικών υπηρεσιών, την οργάνωση της αγοράς και της οικονομίας κλίμακας.

Θα πρέπει να ενισχύσουμε το παρεχόμενο τουριστικό προϊόν και ως προς την ποικιλότητα του και ως προς την οργάνωση του και ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και ως προς την προβολή του.

Επιβάλλεται να βγάλουμε τις παρωπίδες που μας εμποδίζουν να δούμε τον δρόμο καθαρά μπροστά μας! Επιβάλλεται να ακολουθήσουμε τον δρόμο της δημιουργίας! Δεν είναι δυνατόν να κάνει βήματα προς τα μπροστά ένας τόπος όταν προσπερνάει ό,τι τον ζημιώνει, όταν προσπερνάει και δεν διορθώνει ό,τι τον εκθέτει.

Πρέπει να στοχεύσουν σωστά τα νησιά μας. Πρέπει να επιχειρήσουν να κλείσουν πληγές που επί σειρά πολλών ετών ταλαιπωρούν τα νησιά μας, οι κατά τόπους δημοτικές αρχές.

Όλοι μαζί, διοικούντες και διοικούμενοι στις Κυκλάδες, πρέπει για το καλό – κοινό συμφέρον να συμπράξουμε. Και αυτό γιατί, οι επόμενοι μήνες θα αποτελέσουν πρόκληση-πρόκληση μεγάλη, μάλιστα!

Για αρκετές δεκαετίες η πρωτογενής παραγωγή αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της ελληνικής οικονομίας. Στην συνέχεια όμως παρατηρήθηκε ένας εφησυχασμός των παραγωγών, εξαιτίας των κοινοτικών επιδοτήσεων και ταυτόχρονα μια αλόγιστη διόγκωση του τριτογενούς τομέα, που είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της συμμετοχής του πρωτογενούς τομέα στο συνολικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως το γεωργικό οικογενειακό εισόδημα στις αρχές της δεκαετίας του 1990 εξαρτιόταν από τις κοινοτικές επιδοτήσεις σε ποσοστό μικρότερο του 10%, για να ακολουθήσει μια βαθμιαία άνοδος που κορυφώθηκε μετά το 2005, όταν το 2011 το ποσοστό συμμετοχής των επιδοτήσεων έφτασε στο 72%. Η δε απαξίωση που σημειώθηκε στην πρωτογενή παραγωγή, οδήγησε όμως και σε ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα.

Κατά τα τελευταία οκτώ έτη, η χώρα μας βρίσκεται και επίσημα σε περίοδο «κρίσεως χρέους» (αδυναμίας δανεισμού), η οποία έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της οικονομίας, συνεπώς και την γεωργία. Όμως η ελληνική γεωργία υποφέρει και από μόνιμα, δομικά προβλήματα, όπως: οι στρεβλώσεις στην αγορά ως αποτέλεσμα της πολιτικής και του τρόπου εφαρμογής της, η αναποτελεσματικότητα των εκμεταλλεύσεων, ο έντονος προσανατολισμός προς τις επιδοτήσεις, η μη αξιοποίηση του συγκριτικού πλεονεκτήματος των εδαφοκλιματικών συνθηκών, η έλλειψη ουσιαστικού συνεργατισμού, η παντελής έλλειψη διαχύσεως επιστημονικής γνώσης και εμπειρίας και η αναποτελεσματικότητα των θεσμών.

Όμως, μια άποψη που κερδίζει όλο και περισσότερους υποστηρικτές είναι ότι «οι περίοδοι κρίσεως χαρακτηρίζονται από μεγάλους κινδύνους αλλά μπορεί να είναι και περίοδοι μεγάλων ευκαιριών». Έτσι, στο βαθμό που η σημερινή κρίση οδηγήσει σε μια ανασύνταξη δυνάμεων και στην ανάπτυξη ενός νέου παραγωγικού υποδείγματος, τότε, μακροπρόθεσμα, η γεωργία στην χώρα μας, θα αποτελέσει βασικό συντελεστή της παραγωγικής αναδιαρθρώσεως της εθνικής οικονομίας. Γιατί να μη γίνει το ίδιο και στα δικά μας τα νησιά; Μήπως εμείς, σε ετούτο τον τόπο δεν διαθέτουμε τα αντικειμενικά εφόδια για να επιτύχουμε πράγματα;

Στον αγροτικό χώρο ζουν άνθρωποι που εκτός του ότι παράγουν, αναδεικνύουν και διατηρούν την πολιτισμική κληρονομιά, προστατεύουν το περιβάλλον, διαχειρίζονται πόρους, «φυλάττουν», τις περισσότερες φορές, «Θερμοπύλες».

Τα παραγόμενα προϊόντα συνεισφέρουν στην τοπική οικονομία και ευρύτερα στην τοπική ανάπτυξη μέσα από την ποιότητα, την ιδιαιτερότητα, την ταυτότητα τους σε βάθος χρόνου, δημιουργώντας έτσι μια ιστορία και μια παράδοση για τον τόπο. Συνεισφέρουν ακόμη στην τοπική ανάπτυξη με την διασύνδεσή τους με τους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας, δημιουργώντας θέσεις απασχολήσεως, επιχειρηματικότητα, προστιθέμενη αξία.

Βλέπουμε για παράδειγμα τον τουρισμό να υποστηρίζει τον πρωτογενή τομέα, να προωθεί και να αναδεικνύει τα τοπικά προϊόντα και αντίθετα η τοπική παραγωγή να δίδει χαρακτήρα, ιδιαιτερότητα, μοναδικότητα στο τουριστικό προϊόν.

Η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα και κατ’ επέκταση η ανάπτυξη τέτοιων απομακρυσμένων ορεινών και μειονεκτικών περιοχών που στηρίζονται σε αυτόν, είναι μάλλον ζήτημα απλής αριθμητικής.

Τι εννοώ : Βασική αιτία της εγκαταλείψεως, (πληθυσμιακής και παραγωγικής) είναι το αγροτικό εισόδημα το οποίο σχεδόν ποτέ δεν επαρκεί με αποτέλεσμα να επηρεάζει και να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο ποιότητας ζωής, το οποίο είναι συνήθως χαμηλό.

Ακόμη στον ορεινό χώρο καμιά οικονομική δραστηριότητα δεν είναι βιώσιμη από μόνη της. Κανένα νοικοκυριό δεν μπορεί να εξασφαλίσει το εισόδημα από μια μόνο πηγή. Το αποτέλεσμα είναι να αναζητά συνεχώς, να επιδιώκει και να έχει ανάγκη από την δημιουργία συμπληρωματικού εισοδήματος.

Και, βεβαίως, δεν θα πρέπει να λησμονούμε πως και η κτηνοτροφία στα νησιά μας ήταν, κάποτε, μεγάλος οικονομικός πνεύμονας…