Ο περίπλους Νάξου και Μικρών Κυκλάδων με Κανόε Καγιάκ (video-photos)

Το φετινό εξπεντίσιον (εκστρατεία) το είχα στο μυαλό μου σαν ένα όμορφο και ξεκούραστο tour. 60 ναυτικά μίλια στο χαλαρό μέσα σε 3 μέρες, με πλεύσεις των 20 μιλίων ημερησίως, που θα άφηναν χρόνο για περιήγηση, μέσα και έξω από το νερό. Το είχαμε ανάγκη να το πάμε φέτος λίγο πιο άνετα, χωρίς την πίεση των μεγάλων εξπεντίσιον. Να κάνουμε μερικές στάσεις παραπάνω, να μπούμε μέσα στους κολπίσκους, να περπατήσουμε στις παραλίες, να κάνουμε καμιά μικρή βόλτα στην ενδοχώρα. Η Νάξος έμοιαζε η ιδανική περίπτωση. Μεγάλη και ωραία ακτογραμμή με άπειρες πανέμορφες αμμουδιές, μερικά υποβλητικά, βραχώδη κομμάτια στο βόρειο άκρο της συν το πέρασμα στις Μικρές Κυκλάδες, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Κουφονήσια, αυτά τα μικρά διαμάντια που αποτελούν τη φυσική της συνέχεια.

Από τη Νάξο και τις Μικρές Κυκλάδες είχα περάσει με το καγιάκ δυο φορές, τα προηγούμενα χρόνια. Την πρώτη το 2011 με ρότα για Κρήτη και τη δεύτερη το 2014 στα 1000 μίλια. Και από τις δυο φορές είχα τις καλύτερες αναμνήσεις. Είχα κάνει και μια φιλία. Με τον Αντώνη Μανιό, δάσκαλο από το Φιλότι, που σε κάθε αποστολή ήταν εκεί, σε κατάπλου και απόπλου, να προσφέρει την καλύτερη φιλοξενία. Στην αποστολή θα ήμασταν οι τέσσερις της ομάδας που κάναμε πέρσι (2022) και το Ικαρία – Ρόδος, Ανδρέας, Αντώνης, Κώστας κι εγώ. Έλαβα όμως και ένα απρόσμενο μήνυμα από έναν φίλο της ομάδας από τη Σύρο, τον Ευγένιο Γκλάιτς, ο οποίος εκδήλωσε το ενδιαφέρον του να έρθει μαζί μας στον περίπλου.

Γενικός κανόνας είναι ότι στις αποστολές μας παίρνουν μέρος μονάχα κωπηλάτες της ομάδας και ο λόγος είναι απλός. Τα μέλη της αποστολής πρέπει να γνωρίζονται καλά μεταξύ τους και να έχουν δουλέψει μαζί στις προπονήσεις, για να μπορούν να αποδώσουν σαν ένα ενιαίο, σφιχτοδεμένο σύνολο στο εξπεντίσιον. Οπότε, εξαρχής ήμασταν επιφυλακτικοί σε μια «εξωτερική» συμμετοχή. Ακόμα μεγαλύτερη επιφύλαξη δημιουργούσε το γεγονός ότι ο Ευγένιος θα ερχόταν με ένα surfski. Τα surfski μπορεί να δουλεύουν ωραία στο downwind αλλά πώς θα ανταποκρινόταν ένα τέτοιο σκαρί στις ανάγκες ενός εξπεντίσιον; Πού θα έβαζε τις αποσκευές; Πώς θα κάναμε διάσωση, αν χρειαζόταν; Πώς θα πήγαινε στα όρτσα; Σίγουρα, ήταν ένας δυνατός και αθλητικός κωπηλάτης, αλλά τα εξπεντίσιον έχουν κι άλλες απαιτήσεις.

Πριν πούμε το «ναι», είπαμε στον Ευγένιο να ξεκινήσει δοκιμές στην πράξη. Να φορτώσει το surfski και να βγει με καιρό, κάνοντας και ασκήσεις σε πιθανά σενάρια. Μετά από κάθε δοκιμή να μας έστελνε κι ένα ραπόρτο για το πώς πήγε. Στο τέλος της περιόδου δοκιμών, θα ήξερε και ο ίδιος αν μπορεί να συμμετάσχει με ασφάλεια. Πράγματι, ο Ευγένιος ξεκίνησε να δουλεύει γύρω από τη Σύρο και μετά από κάθε πλεύση μας ενημέρωνε. Φαινόταν ότι τα πράγματα έβαιναν καλώς. Βρήκε κι ένα τρόπο να στερεώσει ένα σακίδιο με τα λιγοστά του πράγματα στο πίσω ντεκ του ski. Λίγα ρούχα και μερικές συσκευές. Στο τέλος της περιόδου δοκιμών ένιωθε αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του εξπεντίσιον. Οπότε, τον εντάξαμε στο team.